Indianerkultur

Sucre er kjent som ein rasistisk by. Indianerkulturen vert ikkje tillegna særleg stor verdi, med unntak av dei tilfeller der det gagnar turistindustrien. På kulturmuseet i Sucre kan ein sjå håndverksprodukt, instrumenter og tradisjonelle indianerdrakter. Det fascinerande er at museet er som ein fristad der ein hyller dei indianske tradisjonane. Men i gatene utanfor, tilhøyrer indianerbefolkninga det kulturelle lavsjiktet. Gamle, magre menneske med ei utstrakt hand som tiggar om pengar. Slik er det indianske byansiktet. Dei er rurale, ikkje-spansktalende, og ifølge dei fleste innbyggjerane i Sucre; bør-dei-halde-seg-på-landsbygda. Jevnleg demonstrerar los campesínos, indianerbøndene i den urbane bykjernen. Kledde i tradisjonelle drakter og med sitt eige språk, quechua, roper dei slagord. President Evo Morales er sjølv Aymara-indianer. Han har gitt indianerbøndene ei rekke nye rettigheiter. Blant anna ei slags trygd, som utbetales i bankane i byen. Harmen blant lokale Sucreanere, kan sammanlignast med nordmenns irritasjon over late trygdemisbrukarar. Kynisk, men på ein måte forståeleg..